Is er iets gewoner dan een boodschappenlijstje maken? Ieder van ons heeft het ontelbare keren gedaan, net als onze ouders en grootouders vóór ons.

Door de generaties heen bleek een klein stukje papier en een pen de perfecte strategie om de boodschappen voor de volgende week te plannen. De winkelervaring was net zo analoog, rechttoe rechtaan en voorspelbaar. En dat gold ook voor de bevoorradingsketen, die zorgde voor gevulde schappen in de winkels.

Maar het afgelopen jaar heeft onze dagelijkse gewoonten drastisch door elkaar geschud. Voor velen veranderde het de manier waarop wij boodschappen doen, wat een buitengewone explosie in e-commerce veroorzaakte. En die grote veranderingen in het consumentengedrag hebben grote uitdagingen gecreëerd voor levensmiddelenwinkels, waardoor zij behoefte hebben aan slimmere strategieën.

Vóór COVID-19 was het de gewoonste zaak van de wereld om naar de winkel te rijden, het ene na het andere artikel van je boodschappenlijstje te halen, (je te laten verleiden door wat extra dingen), voor je spullen te betalen, en naar huis te gaan. Op die tijd lag de penetratie van e-commerce bij de meeste kruideniers over de hele wereld tussen de 1 en 3% - niets om enthousiast over te worden.

Maar toen de pandemie verschillende regio's trof, werden thuiswinkelen en boodschappen laten bezorgen (of bij de winkel laten afhalen) plots populairder, gewoon omdat het veiliger was. Binnen enkele weken explodeerden de e-commercevolumes, in veel regio's groeiend tot ~10% van de totale levensmiddelenverkoop tegen het einde van 2020. Maar zal deze tendens aanhouden zelfs nadat het gevaar van COVID-19 geweken is?

Om een lang verhaal kort te maken: de experts zeggen van wel. Veel consumenten (die er vóór de pandemie misschien nooit aan gedacht zouden hebben hun boodschappen online te bestellen) hebben nu geleerd dat online boodschappen doen niet alleen veiliger, maar ook handiger is. In veel huishoudens is het oude, analoge boodschappenlijstje vervangen door het virtuele winkelwagentje - inclusief praktische geheugensteuntjes, receptsuggesties, en nog veel meer.

Van week tot week, naarmate de pandemie aanhield, werd de virtuele winkelervaring een dagelijkse gewoonte. Deskundigen verwachten dan ook dat de penetratie van e-commerce in de levensmiddelensector na de pandemie tussen 15% en 25% zal bedragen, afhankelijk van de regio. En deze aanzienlijke toename heeft de levensmiddelenwinkels ertoe genoopt hun volledige bevoorradingsketen te herstructureren.

De levensmiddelenwinkels moeten zich niet alleen voorbereiden op de verwerking van aanzienlijke e-commercevolumes, maar staan ook voor een andere uitdaging: aangezien het e-commercekanaal voor levensmiddelen voor de meeste deelnemers nieuw is, zijn de consumenten nog aan het uitzoeken wat zij nu precies willen. De verwachtingen inzake dienstverleningsniveaus moeten nog worden vastgesteld - net als de verschillende manieren waarop organisaties eventueel op deze verwachtingen zouden kunnen reageren.

Het is een leerproces aan beide kanten, maar levensmiddelenwinkels moeten sneller leren. Zij moeten actief naar feedback van hun consumenten zoeken en zich daaraan aanpassen. Maar hoewel feedback belangrijk is, is toegang tot consumenten- en ordergegevens van vitaal belang. Volledige datavastlegging is de heilige graal voor toekomstige groei - om verschillende redenen.

Enerzijds maakt het een meer gepersonaliseerde consumentenervaring mogelijk: doordat ze precies weten wat er op dit moment met hun bestelling gebeurt en wanneer deze wordt uitgevoerd, profiteren online shoppers van een betere consumentenervaring. Anderzijds leidt controle over de gegevens tot betere voorspellings- en bevoorradingsalgoritmen voor levensmiddelenwinkels, waardoor zij hun bevoorradingsketen efficiënter kunnen inrichten. Maar om van die gegevens te kunnen profiteren, moeten levensmiddelenwinkels eerst de juiste strategieën vinden om het hele plaatje te zien.

Sinds het begin van de pandemie zijn we voortdurend in beweging: steeds meer consumenten richten zich op e-commerce en levensmiddelenwinkels zijn nog steeds op zoek naar manieren om daarmee om te gaan. En het was op dat moment van aanvankelijke onzekerheid dat een andere hoofdrolspeler het toneel betrad: bezorgbedrijven die zzp'ers inhuren om bestellingen uit de schappen van levensmiddelenwinkels te halen zodat de consument ze kan afhalen, of om ze bij de consument thuis af te leveren.

Dit is uiteraard een gigantische taak die velen aanvankelijk onuitvoerbaar leek. Het is duidelijk dat de afhandeling van e-commercebestellingen duurder is dan de bevoorrading van winkels - en dat de marges in de kruidenierssector al flinterdun zijn.

Maar de huidige ontregeling dwingt levensmiddelenwinkels om hun bedrijf toekomstbestendig te maken. Hun situatie is vergelijkbaar met die van de detailhandelaren in algemene waren en kleding toen de elektronische handel voor het eerst op gang kwam. Velen waren in paniek en wisten niet goed hoe ze de situatie moesten inschatten. Een paar jaar later was het voor veel organisaties te laat om te reageren op het feit dat e-commerce niet meer weg te denken was.

Levensmiddelenwinkels moeten van deze fouten leren en de juiste weg naar winstgevendheid inslaan - en de nodige capaciteiten opbouwen om die winstgevendheid in hun hele toeleveringsketen nauwkeurig te volgen en te meten. Omdat het nu het juiste moment is om niet alleen te reageren op gewijzigde omstandigheden, maar om strategisch te plannen voor toekomstige groei.

In regio's zoals Noord-Amerika zijn bezorgbedrijven zoals InstaCart en Shipt snel de e-commerceverkoop voor levensmiddelenwinkels gaan domineren. Hun koeriers bezetten de gangpaden, wat tot frustratie leidt bij de gewone supermarktconsumenten. Andere regio's, zoals Europa en Azië en Stille Oceaan, hebben tot dusver nog geen concurrentie van koeriersbedrijven ondervonden, maar blijven hun gangpaden volproppen met eigen werknemers die online bestellingen verzamelen.

Bezorgbedrijven bezorgen de levensmiddelenwinkels zelf een nog grotere frustratie - zij bezitten de consumentengegevens, waardoor levensmiddelenwinkels e-commerce-aankopen niet aan specifieke gebruikers kunnen koppelen.

Om de volledige gegevensregistratie te verkrijgen en te benutten, moeten levensmiddelenwinkels dus een manier vinden om de leveringsbedrijven te omzeilen. En de beste manier om dat te doen is hun consumenten dezelfde dienst aan te bieden - maar dan op hun eigen platform dat nauw verbonden is met hun eigen winkels.

En hoe zit het met dat oude vertrouwde boodschappenlijstje? Moeten we pen en papier binnenkort vaarwel zeggen? Waarschijnlijk niet. Maar die lijsten zullen waarschijnlijk steeds vaker op onze telefoons en computers te vinden zijn, aangezien e-commerce nieuwe gewoontes creëert voor nieuwe realiteiten.